Κοινός πικραγγουριά , στην Αρχαία Ελλάδα το ονόμαζαν Άγριος Σίκυος . Πρόκειται ουσιαστικά για ζιζάνιο , πολύ κοινό στην χώρα μας με χαρακτηριστικό τρόπο διασποράς των καρπών . Στον σαρκώδη καρπό βρίσκονται τα σπέρματα του φυτού . Η πίεση του καρπού εσωτερικά αυξάνεται σταδιακά κατά την ωρίμανση δημιουργώντας συνθήκες έκρηξης . Η εκροή των σπερμάτων γίνεται με μεγάλη ταχύτητα όπως αυτή του ελατηρίου που αποσυμπιέζεται . Η διαδικασία αυτή της εκτόνωσης του καρπού έδωσε στο φυτό την Λατινική του ονομασία. Το εκχύλισμα του καρπού ο Δισκορίδης το ονομάζει ελατήριον και αποτελεί δραστικό καθαρτικό φάρμακο.
Ο χυμός από τον καρπό χρησιμοποιούνταν ,κυρίως από τους Μικρασιατικούς πληθυσμούς,και ως φάρμακο κατα του ικτερου-"κιτρινίτσα" λόγω της ωχρότητας του προσώπου των πασχόντων-.Εκαναν εγκοή στην βάση της μύτης και κατω από την γλώσσα , έσταζαν συγκεκριμένο αριθμό σταγόνες από τον χυμό στα κοψίματα.Επικίνδυνη διαδικασία αλλά αποτελεσματική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλη θεραπευτική χρήση του χυμού ηταν και αυτή κατα της ιγμορίτιδας.
Και στις δύο περιπτώσεις ομως ο κίνδυνος δηλητηρίασης ηταν πολύ μεγάλος και γινόταν από άτομα ηληκιωμενα με μεγάλη πείρα.Σήμερα ,στην περιοχή μου τουλάχιστον, δεν υπάρχει γνώστης της εκτέλεσης της θεραπείας αυτής.
Καλημέρα, έχω λίγες μέρες που ανακάλυψα το blog και πραγματικά το έχω "ξεζουμίσει". Πολύ καλές και χρήσιμες πληροφορίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ.
Διαγραφή