Μια φορά και ένα καιρό ήταν τα Σιτάρια στο Κιλκίς.......
Κύρια παραγωγική καλλιέργεια στο Κιλκίς εδώ και πολλά χρόνια αποτελούν τα σιτηρά. Τα τελευταία 10 χρόνια παρατηρείται υποβάθμιση του προϊόντος. Κυρίως στο Σκληρό Σιτάρι το οποίο αποτελεί και την πρώτη ύλη για τα ζυμαρικά.Σε αυτό συνετέλεσε κατά κύριο λόγω η επιδότηση της καλλιέργειας από το κράτος. Αποτέλεσμα ήταν οι παραγωγοί να μην ενδιαφέρονται για την ποιότητα και την ποσότητα του προϊόντος που παράγουν, αφού όποια και να είναι αυτή το εισόδημα τους δεν θα διαφοροποιηθεί πολύ. Το χαρτζιλίκι λοιπόν δημιούργησε ένα φαύλο κύκλο που αρχίζει και τελειώνει με τα σιτάρια στην αποθήκη των παραγωγών και τις αγορές αδιάφορες να στρέφουν το ενδιαφέρον τους αλλού.Το μόνο που μένει στον τόπο είναι τα έξοδα καλλιέργειας και σαν θετικό η ομορφιά του τόπου αυτή την εποχή με τα καταπράσινα στάχυα να προσπαθούν σε ένα κουρασμένο έδαφος να μεγαλώσουν τούς σπόρους. Μιά προσπάθεια εφαρμογής συστήματος αμειψισποράς με ψυχανθή θέλησε τα τελευταία χρόνια να εμπλουτίσει το έδαφος χωρίς όμως σημαντικά αποτελέσματα . Ακόμη και η ένταξη πολλών στρεμμάτων στον νομό στο πρόγραμμα της Βιολογικής καλλιέργειας δεν μπόρεσε να δώσει αποτελέσματα. Και πάλι η επιδότηση αποτέλεσε τον κύριο παράγοντα αδιαφορίας των παραγωγών για το προϊόν. Έτσι ένα προϊόν από το οποίο μεγάλωσε και σπούδασε πάνω από το 70% του πληθυσμού του Κιλκίς τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80 έπαψε να αποτελεί πηγή πλούτου. Θεωρώ πώς ο μόνος δρόμος είναι η βελτίωση του προϊόντος ούτως ώστε ο παραγωγός να έχει την δύναμη στο χωράφι του .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου